Στάχτη στα μάτια - Η αριστερά για την Ιαπωνία - Η ζυγαριά της Μέρκελ

Ο GAP, γνωστός και ως Global Thinker o 79ος, αφού έστειλε τη συμπάθεια και συμπαράστασή του στο δοκιμαζόμενο λαό της Ιαπωνίας (ανέκδοτο από μόνο του), έχει πάρει την απόφαση να "φιλέψει" το δοκιμαζόμενο λαό της Ελλάδας έναν ωραίο ανασχηματισμό που θα πέσει ταυτόχρονα με τη σύνοδο της 25ης Μαρτίου και θα μας ρίξει στάχτη στα μάτια κρύβοντας τις αποφάσεις της. Ξέρει ότι τα ΜΜΕ θα τον βοηθήσουν και σε αυτό το παιχνιδάκι άλλωστε. Προτείνουμε λοιπόν Σπίθα (ένας είναι ο Σπίθας) για υπουργό άνευ χαρτοφυλακίου - πιστέψτε μας θα δεχτεί - και Ραγκούση στο υπουργείο Οικονομικών μιας και έχει προπονηθεί στις διαπραγματεύσεις. Ας βάλει και τον Adonis στο Εσωτερικών για να πολεμήσει τους μετανάστες αν τυχόν αρχίσουν να θέλουν να μοιάσουν στους 300 και έχει καθαρίσει. Τα υπόλοιπα Υπουργεία μπορεί να τα αφήσει ως έχουν για να μη διακοπεί το τεράστιο έργο τους. Φαντάζεστε να γίνει ριζικός ανασχηματισμός και να σταματήσει έτσι η φοβερή δουλειά που γίνεται από τον κύριο Γερουλάνο στο Υπουργείο Πολιτισμού ή από τον κύριο Σκανδαλίδη (αυτός δεν είναι ακόμα?) στο Υπουργείο Γεωργίας? Πόσο μάλλον από το ΥΘΥΝΑΛ! Τί είναι το ΥΘΥΝΑΛ ρωτάτε? Κουίζ. Ποιος είναι υπουργός στο ΥΘΥΝΑΛ? Δε θα το βρείτε πάντως στο site του, το οποίο είναι προσωρινά εκτός λειτουργίας - ουδέν μονιμότερο του προσωρινού.

Update: Με μεγάλη συγκίνηση είδαμε σήμερα το site του ΥΘΥΝΑΛ να "λειτουργεί". Η απάντηση στο κουίζ λοιπόν είναι πως ο υπουργός λέγεται Ιωάννης Διαμαντίδης.

Ενώ λοιπόν ο τεράστιος αυτός πολιτικός άνδρας, ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, σκέφτεται για το αν θα αλλάξει υπουργό στο ΥΘΥΝΑΛ και για το πού θα τοποθετήσει τον Παπακωνσταντίνου, η αριστερά στις διάφορες κοινοβουλευτικές της εκφάνσεις, μας είπε τη γνώμη της για το σεισμό της Ιαπωνίας. Ας αρχίσουμε από το Κόμμα (ένα είναι το Κόμμα). Σε άρθρο του λοιπόν ο Ριζοσπάστης αρχίζει με μια δημοσιογραφική προσέγγιση - τί έγινε, πού, πότε κλπ - αρκετά ακριβής αλλά μετά ο αρθρογράφος είχε να αντιμετωπίσει το γνωστό πρόβλημα. Πώς θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως απαιτείται η πάλη του λαού με τη συσπείρωση του γύρω από τις δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ για να μπλα μπλα μπλα? Μάλλον οι αρθρογράφοι του Ριζοσπάστη θα έπρεπε να απευθυνθούν στον τύπο που έγραψε το δελτίο τύπου που βλέπετε αριστερά. Καθαρές δουλειές. Επίσης είναι προφανές πως το ΚΚΕ έχει βρει τον κατάλληλο άνθρωπο για να διεισδύσει επιτέλους στο twitter! Δυστυχώς όμως η εφημερίδα πρέπει να γεμίσει τις σελίδες. Επιστρατεύτηκε λοιπόν ένας σεισμολόγος του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου Αθηνών, ο κύριος Τάσσος, ο οποίος μεταξύ άλλων μας πληροφορεί: "...Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, που στηρίζεται στην "ελεύθερη" αγορά, στην εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών, στον επιχειρηματικό ανταγωνισμό δεν μπορεί αυτό να το προσφέρει. Για παράδειγμα και στην Ιαπωνία, όπως ακριβώς έγινε και στο σεισμό της Αθήνας το 1999, τα κινητά τηλέφωνα στην κρίσιμη στιγμή δε λειτούργησαν...". Δε λειτούργησαν λοιπόν κατά τον κύριο Τάσσο τα κινητά τηλέφωνα στην Ιαπωνία - κανείς δεν αμφισβητεί πως υπήρξαν κάποια προβλήματα, αλλά κάθε σύγκριση με το σεισμό της Πάρνηθας είναι ατυχής. Το πώς γραφόντουσαν - και γράφονται ακόμα - ανταποκρίσεις στο twitter μέσω τηλεφώνου σε περιοχές που δεν είχε ηλεκτρικό ρεύμα δεν μας το εξηγεί ο κύριος Τάσσος. Ούτε το πώς άρχισαν οι κάτοικοι να λαμβάνουν στα κινητά τους οδηγίες ασφαλείας αμέσως μετά το σεισμό. Κατά τον κύριο Τάσσο και το ΚΚΕ τα κινητά τηλέφωνα δε λειτούργησαν όπως δε λειτούργησαν και στην Ελλάδα, τελεία. Για το πυρηνικό εργοστάσιο ο Ριζοσπάστης κρατάει ουδέτερη στάση - άλλωστε έχουν λερωμένη τη φωλιά τους και είναι προσεκτικοί. Δεν έχουμε ξεχάσει - βλέπετε - όταν μετά το Τσέρνομπιλ έβγαιναν στις λαϊκές και έτρωγαν ζαρζαβατικά δημοσίως ενημερώνοντας τους συμπολίτες τους για τους κακούς ιμπεριαλιστές που διασπείρουν ψέμματα για τα πυρηνικά εργοστάσια της μαμάς Σοβιετικής Ένωσης. Μην ανησυχείτε όμως. Για τα πυρηνικά έχουμε άλλους πιο "ειδικούς" στο ζήτημα Αριστερούς.

Η Δημοκρατική Αριστερά λοιπόν με σημερινή της ανακοίνωση μας προτρέπει "να αγωνιστούμε για το τέλος της πυρηνικής εποχής". Όχι να κάνουμε την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας πιο ασφαλή. Ούτε καν να την κάνουμε "κοινωνικό αγαθό", όπως θα έλεγε το ΚΚΕ. Να αγωνιστούμε για το τέλος της. Φαντάζομαι πως αν υπήρχε η Δημοκρατική Αριστερά την εποχή που ανακαλύφθηκε ο ηλεκτρισμός, θα ζητούσε το να καταργηθεί η χρήση του - γινόντουσαν πολλά ατυχήματα στην αρχή. Το ίδιο και για το σιδηρόδρομο, τη μηχανή εσωτερικής καύσης, τον λαμπτήρα. Ξέρω γω? Την εποχή του σιδήρου, ίσως. Αυτό έχουν να μας πούνε για όλα αυτά που έχουν γίνει στην Ιαπωνία το τελευταίο 48ωρο. Δεν σκέφτονται προφανώς πως η χρήση της πυρηνικής ενέργειας είναι ένας από τους παράγοντες που επέτρεψαν σε αυτή τη χώρα να έχει τέτοια τεχνολογική πρόοδο και υλικοτεχνική αυτάρκεια, που μετράει τους νεκρούς της σε εκατοντάδες και όχι σε εκατομμύρια. Που η ζωή έχει ήδη αρχίσει να επιστρέφει στους κανονικούς της ρυθμούς σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Αντί λοιπόν να αγωνιστούμε για να κάνουμε αυτήν την τεχνολογία ασφαλή, αντί να αγωνιστούμε για να μοιράζονται τα οφέλη από τη χρήση της σε όλο το κοινωνικό σύνολο για να έχουν περισσότεροι άνθρωποι φθηνή ενέργεια, να την καταργήσουμε. Συνεχίζοντας έτσι να καταστρέφουμε το περιβάλλον με ταχύτατους ρυθμούς παράγοντας με συμβατικό τρόπο την ενέργεια που χρειαζόμαστε μέχρι μια αόριστη σήμερα χρονική στιγμή στο μέλλον που οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα παράγουν την ενέργεια που χρειάζεται ο πλανήτης και θα συμφέρουν σε αντίθεση με σήμερα που είναι οικονομικά ασύμφορες.

Έτσι, εν μέσω φημών για ανασχηματισμούς και διασκέδαση που προσφέρουν τα κόμματα της Αριστεράς - εντάξει είμαι λίγο άδικος, το ΚΚΕ προσφέρει ψυχαγωγία, η ΔΗΜΑΡ απλώς έχει μια οπισθοδρομική θέση - η χωρά περιμένει να τις ανακοινωθούν οι ποινές από τους δήμιους και δικαστές της, στα τέλη αυτού του μήνα. Ένα "τυχαίο" γεγονός όμως που έχει να κάνει με τη μορφή του Γερμανικού εξωτερικού χρέους φαίνεται πως θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στο ποια θα είναι η "λύση" που θα προταθεί για το Ελληνικό χρέος. Ένας από τους λόγους λοιπόν που η Γερμανία διστάζει να αποδεχθεί την έκδοση φθηνού ευρωομολόγου από το ταμείο σταθερότητας με συμμετοχή των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών είναι το γεγονός πως το εξωτερικό χρέος της είναι κατά 80% τραπεζικό και μόλις κατά 20% κρατικό. Και τυχόν έκδοση ευρωομολόγου - που ουσιαστικά θα αποτελεί μια ιδιάζουσα εγγύηση για το ελληνικό χρέος εκ μέρους των τραπεζών - θα ανεβάσει αυτόματα τα επιτόκια δανεισμού των γερμανικών τραπεζών μέχρι και 4%. Και αυτό σε μια χρονιά - το 2011 - που λήγουν γερμανικά ομόλογα αξίας όσο περίπου το 15% του Γερμανικού ΑΕΠ θα στρίμωχνε πολύ τις Γερμανικές Τράπεζες. Οι άλλες δύο όμως επιλογές - αποβολή της Ελλάδας από το Ευρώ ή νέο μεγάλο "μνημόνιο" με ταυτόχρονη 10ετή επιμήκυνση των όρων του περσινού - θα κλονίσουν η μεν πρώτη όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, η δε δεύτερη την εμπιστοσύνη των αγορών στους μηχανισμούς στήριξης βάζοντας σε κίνδυνο το μηχανισμό σταθερότητας που υποτίθεται θα λειτουργήσει από το 2013 και μετά. Έτσι, η Άνγκελα Μέρκελ - που έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι - πρέπει να ζυγίσει τα δύο ενδεχόμενα και τις συνέπειές τους. Αν βάλει πρώτα από όλα την πολιτική της επιβίωση στο εσωτερικό μέτωπο, δε θα επιτρέψει την έκδοση ευρωομολόγου και θα πάμε επισήμως πια για Μνημόνιο Νο. 2 με συμμετοχή του ΔΝΤ και πάλι. Αλλιώς θα πρέπει να πείσει τη Γερμανική κοινή γνώμη πως το αδυνάτισμα των Γερμανικών Τραπεζών θα έχει κάποια άλλα παράπλευρα οφέλη για τη Γερμανική Οικονομία. Πόσο εύκολο είναι να το επιτύχει αυτό? Υπάρχει τρίτη λύση? Κοντός ψαλμός, αλληλούια.

ΥΓ: Με την κατάντια των ελληνικών ΜΜΕ, η καλύτερη πηγή πληροφόρησης για το τί μας περιμένει, είναι το twitter account του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Herman Van Rompuy