Λιβύη

Είναι βολικό να μη χρειάζεται να σκεφτείς για να παράγεις πολιτικό λόγο. Αν είσαι αυτό που λέμε "δεξιός" - της λεγόμενης λαϊκής δεξιάς, οι νεοφιλελεύθεροι είναι άλλη ιστορία - οι απόψεις σου εκπορεύονται από το φόβο, από τις "αξίες" και τις "παραδόσεις", το έθνος, τη θρησκεία κλπ. Σου έχουν πει ποιοι είναι οι εχθροί της χώρας και ό,τι λένε αυτοί, εσύ λες το αντίθετο. Μπορείς να μάθεις και συγκεκριμένες κωδικοποιημένες εκφράσεις, να τις χρησιμοποιείς και να είσαι ΟΚ. Αν είσαι και λίγο προσεκτικός δε θα πέφτεις σε αντιφάσεις ή τουλάχιστον θα είναι δύσκολο αυτές να αποκαλυφθούν.

Πάνω κάτω τα ίδια ισχύουν και αν είσαι αυτό που λέμε "αριστερός" και δεν εννοώ μόνο το ΚΚΕ για τις εμμονές του οποίου έχουν γραφτεί διάφορα απολαυστικά. Σε ζητήματα όπως αυτό της Λιβύης το να είσαι αριστερός σε βοηθάει πολύ. Αντί να λες τα αντίθετα από τους εχθρούς του έθνους, λες τα αντίθετα από τους εχθρούς της εργατικής τάξης. Και το ΝΑΤΟ είναι φυσικά εχθρός της εργατικής τάξης. Έτσι λοιπόν: ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να καταδικάσει. Η ΔΗΜΑΡ ζητάει ειρηνική επίλυση μέσω του ΟΗΕ. Εύκολο και αυτό. Μπορείς να ζητάς ειρηνική επίλυση μέσω του ΟΗΕ για οποιαδήποτε πολεμική σύρραξη, οπουδήποτε στον κόσμο. Προσέξτε, δε λέω πως όλα αυτά είναι λάθος, λέω απλώς πως είναι εύκολα.

Αν είσαι η ελληνική κυβέρνηση όλα είναι ακόμα πιο εύκολα. Κάνεις απλά αυτό που σου λένε οι ξένοι. Γιατί σε σύγκριση με αυτή την περίοδο, η εποχή Πιουριφόι ήταν εποχή "ανεξαρτησίας, λαϊκής κυριαρχίας". Θυμάμαι πριν 12 χρόνια στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας του Μιλόσεβιτς δεν είχα καμία δυσκολία, καμία αμφιβολία. Συμμετείχα χωρίς δισταγμό στις απόπειρες αποκλεισμού του λιμανιού της Θεσσαλονίκης που χρησίμευε ως σταθμός εφοδιασμού των ΝΑΤΟικών δυνάμεων. Μαζί με ένα ετερόκλιτο μείγμα αναρχικών, κομμουνιστών και κάτι καμμένων με ελληνικές σημαίες "Μακεδονομάχων" που είχαμε αποφασίσει εμείς οι υπόλοιποι να μην πειράζουμε. Αρκετές νύχτες έξω από τις πύλες του λιμανιού με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό μας. Σήμερα, ομολογώ τη δυσκολία μου να πάρω τόσο αλόγιστα θέση. Φταίνε τα "γεράματα"? Το συναίσθημα που υποχωρεί? Σίγουρα πάντως υπάρχουν διαφορές - πάντα υπάρχουν. Το εύκολο είναι να τις αγνοήσεις.

ΥΓ: Δεν είμαι αφελής να πιστεύω πως αυτοί που αποφάσισαν τη στρατιωτική παρέμβαση δίνουν δεκάρα τσακιστή για τους Λίβυους που έχουν πάρει τα όπλα για να ανατρέψουν τον δικτάτορά τους. Μια αντιπρόταση ψάχνω που να δίνει προοπτική ανατροπής του.