Από τις πρώτες στιγμές κατάλαβα πως μια από τις θεωρίες μου θα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος, αυτή που θέλει τις γυναίκες οδηγούς ταξί να είναι συμπαθείς. Ήταν στη τσίτα. Πάνω από 50 χρονών, μόλις μπήκα μέσα, έκλεισε τις ασφάλειες. Η μεγάλη ατυχία ήταν πως μας έπιασε το φανάρι Ηπείρου και Πατησίων. "Τους ταΐζουν κιόλας?" μου πετάει ενώ τεντωνόταν για να καταφέρει να δει τί γίνεται πίσω από την καγκελόπορτα. "Δεν τρώνε" της λέω μιμούμενος το πιο ουδέτερο και κυνικό ύφος που διαθέτω. "Κάνουν απεργία πείνας". "Α... απεργία πείνας". Στρίβουμε αριστερά την Πατησίων ενώ αυτή κοιτάει με μισό μάτι τον κόσμο που μοιράζει προκηρύξεις στο πεζοδρόμιο. "Αφού μας τους έφεραν εδώ". Δεν ξέρω τί με έπιασε. Συνήθως δεν μπαίνω σε τέτοιες επικίνδυνες συζητήσεις, ειδικά με το δεδομένο ότι η Αλεξάνδρας θα είναι μποτιλιαρισμένη και θα πάει αργάαααα το πράγμα. "Δεν μας τους έφεραν. Μόνοι τους ήρθαν". "Μα καλά αγόρι μου, γίνεται να έρθει μόνος του κάποιος από το Πακιστάν?"
(3-4 φανάρια πιο πάνω είχα χάσει το προνόμιο να είμαι αγόρι της)
"Αφού τους αγαπάς τόσο πολύ να τους πάρεις στο σπίτι σου!!". Κατεβάζει το δεξί παράθυρο. "Που?". "Αλεξάνδρας 186" φωνάζει ο κυριούλης."Μπες". Μπαίνει ο άλλος πίσω. Μας περνάει ένας ελεύθερος ταρίφας από αριστερά κορνάροντας και της φωνάζει "Κωλόγρια άσε να δουλέψει και κάνας άλλος!". "Μα δεν τον είδα αγόρι μου" (πάλι αγόρι της), μου λέει λυπημένα. Όντως μάλλον δεν τον είχε δει πάνω στη φούρια της να με βρίσει. Αφήνουμε τον κυριούλη, λίγο πιο πάνω κατεβαίνω κι εγώ. Λίγο πριν την πληρώσω μου πετάει "Λήστεψαν τον άντρα μου αυτοί, δε μπορεί να δουλέψει από τους πόνους". "Αυτοί οι συγκεκριμένοι που είναι στην Ηπείρου?" της λέω. "Όλοι ίδιοι είναι αυτοί" απαντά.
#2
Με το που μπήκα πρόσεξα το αυτοκόλλητο "Όχι στην κάρτα του Πολίτη". Μούγγα εγώ. "Που θα πάει αυτή η κατάσταση" μονολογεί... Τελικά άντεξε 3 φανάρια. "Ξέρεις για την κάρτα του Πολίτη?". Προσπαθώ να κόψω τί ιστορία είναι. 30-35, μακρύ μαλλί, προβατίσιο βλέμμα, ευγενική φιγούρα γενικά. "Ξέρω πάνω-κάτω" πετάω. "Να μην την πάρεις φίλε μου. Έχει μικροτσίπ, θα μας παρακολουθούνε. Πού πάμε. Τί κάνουμε" (όπα μας τη βγήκε από τα αριστερά ο τύπος). Πλέον κουνούσε συγκαταβατικά το κεφάλι. "Μην την πάρεις φίλε μου, μην την πάρεις". Μου τα λεγε με υγρά μάτια. Ήταν έτοιμος να κλάψει. "Ξέρεις φίλε μου? Την έδωσαν στους αστυνομικούς. Και μερικοί αρνήθηκαν και τους έδιωξαν. Αυτοί είναι ήρωες φίλε μου" (Τέρμα το από τα αριστερά). "Αλλά οι πιο πολλοί την πήραν. Και οι στρατιωτικοί". Άρχισε να ροπιάζει. "Άντε να φύγει ο μασόνος, ο αντίχριστος, να πάει στον ΟΗΕ" (ο Γιωργάκης αυτά). Του άφησα τα ρέστα. "Σε ευχαριστώ φίλε μου. Ο Θεός να σε προσεχεί". Φτου γκαντεμιά!
#3
Κτήνος ο ταρίφας. ένα-ενενηνταφεύγα, σώμα μπράβου, μόλις μπαίνω μου προσφέρει τσιγάρο. Prince, στούκι του κερατά. Μπα... του λέω. Σε πειράζει αν καπνίσω εγώ? Καθόλου. Τίγκα η Ακαδημίας. Πώς πάει, ρωτάω, έχει δουλειά? Χάλια μου λέει. Και μέχρι πέρυσι πηγαίναμε σε κανά μπαρ, ερχόταν καμιά θεία, κανά πουρό ξέρεις, μας την ακούμπαγε λίγο, βγάζαμε κανά ψιλό (Σμπόινγκ!!!) Αλλά οι πούστηδες οι δικοί μας της παντρεύτηκαν κιόλας ρε. Απίστευτοι μιλάμε. Ποιους εννοείς δικούς σας? Οι Αλβανοί ρε, Αλβανός είμαι. Πήγαν και παντρεύτηκαν ρε τα πουρά και χαλάσαν την πιάτσα. Πότε ήρθες Ελλάδα, του κάνω, προσπαθώντας να αλλάξω θέμα. Το 1993 μου λέει. Πόδι ως τα Γιάννενα. Αλλά τώρα λέω να πάω πίσω. Φεύγουν πολλοί μετανάστες πίσω στην Αλβανία? Ουυυυ.. Φουλ τα λεωφορεία κάθε βράδυ στο Μεταξουργείο, απαντάει.
#4
Μπιπππππππ!! Κοπανάει την κόρνα με όλη του τη δύναμη. Δεν έχουμε πει κουβέντα μέχρι τότε, ακούμε κι οι δύο Καρπετόπουλο-Πανούτσο από το ραδιόφωνο. Μπιππππ!! Ο μπροστινός θέλει να κάνει αναστροφή σε πολύ κακό σημείο και έχει κλείσει όλο το δρόμο. Το αντίθετο ρεύμα φουλ, δε μπορεί να χωθεί. Κολλάμε κανά δίλεπτο. "Φταίω τώρα να κατέβω να του μετρήσω τα παΐδια? 13 δεξία και 15 αριστερα?". Ξεκολλάμε τελικά. "Δεν υπάρχουν πιο σταρχιδιστές από τους Έλληνες. Μετά τους φταίνε οι ξένοι." (Όπα!). Χτυπάει το κινητό του. "Έλα κοπέλα μου. Πόσο? Μοσχάτο-Παιανία 35 Ευρώ? Καλά ρώτα την κυρία από που την πήγε? Από Εθνική και το γύρο? Ή από μέσα? Τον είδα μωρέ που πετάχτηκε να την πάρει". Κλείνει. ."Ρε γαμώτο, δεν έχω και κανά χωράφι να φύγω".
4 comments:
Κάνε υπομονή. Σε λίγο αρκετοί πανεπιστημιακοί-λόγβ επαγγελματικής και επιστημονικής ανεπάρεκιας κυρίως-μάλλον τους βλέπω οδηγούς ταξί. Θα ανοίξει και το επάγγελμα βλέπεις.
Με διαφορικές εξισώσεις θα υπολογίζουν το αντίτιμο της διαδρομής και θα αναλύουν τον Λακάν :)
@ espectador
Μπορει, αλλα αν οι πανεπιστημιακοι καταντησουν οδηγοι ταξι, το προβλημα θα μετατοπιστει στο ποιοι θα ειναι οι επιβατες τους, τους μη τουριστικους μηνες..
Ασε που δεν θα βρισκουν τον προορισμο τους ουτε με τριγωνομετρηση..
χαχα! κι αλλο! κι αλλο!
Βασικά χθες μου έτυχε ένας ο οποίος ξεπερνούσε κάθε όριο, αλλά θα περιμένω 1ον να συμπληρωθεί νέα τετράδα και 2ον να περάσουν μερικές μέρες γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται: δεν τον έκοψα για άνθρωπο που έχει μπει έστω και μία φορά στο διαδίκτυο αλλά πραγματικά θα νοιώθω πιο ασφαλής αν περάσουν μερικές μέρες και με ξεχάσει στην περίπτωση που μία στο δισεκατομμύριο πέσει πάνω στο post. Εγώ - εννοείται - δεν πρόκειται να τον ξεχάσω ποτέ καθώς αυτά που έκανε δε γίνονται ούτε σε ταινίες.
Post a Comment