Στους καιρούς τους, που εκόντες άκοντες, θα 'ρθουν, οι γιοι που δε θα θέλαμε να 'χουμε θα κάνουν το Μέγαρο Μουσικής μπιλιαρδάδικο και θα παίζουν πέντε κορδόνια μίνιμουμ χάνει - πληρώνει, καπνίζοντας μέσα στις αφύλαχτες αίθουσες, και βήχοντας, κι ενοχλώντας ο ένας τον άλλον όσο πιο πολύ και πιο δυνατά γίνεται. Στους καιρούς τους, οι γιοι που δε θα θέλαμε να 'χουμε θα κατεδαφίσουν τ' απομεινάρια των Παρθενώνων που θα τους κληροδοτήσουμε. Ή θα τα βάψουν με χαρούμενα χρώματα: κολόνες σε μπλε λαδομπογιά, κίτρινοι βράχοι φωσφορίζοντες. Στους καιρούς τους, οι γιοι που δε θα θέλαμε να 'χουμε θα ξεπατικώνουν τη χαρτογραφία τους πάνω στις άχρηστες Τζοκόντες μας, σκόπιμα φάλτσα σφυρίζοντας τις συμφωνίες μας. Θα κόψουν τις ομοιοκαταληξίες και τα μέτρα απ' τα ποιήματά μας, που -πια- θα τα ακούνε ζωντανά, σ' όλα τους τα δελτία ειδήσεων. Και, σίγουρα, οι γιοι που δε θα θέλαμε να 'χουμε θα κάψουν, ποτισμένα στο αλκοόλ, όλα μας τα βιβλία.
Κώστας Κοντοδήμος - Ο γιος που δε θα θέλατε να έχετε
Μια ιστορία γι' απογεύματα Τρίτης
Εκδόσεις Δελφίνι 1994, Νεφέλη 2001
0 comments:
Post a Comment