Υπάρχουν πολλοί τρόποι να αναλύσει κανείς και να τοποθετήσει σε άξονες ή καρτεσιανά σχήματα το σύνολο ή μέρος των πολιτικών δυνάμεων που διεκδικούν την ψήφο αυτών που διατηρούν πολιτικά δικαιώματα σε αυτή τη χωρά στις εκλογές που θα γίνουν στις 6 Μαΐου. Δεξιά-αριστερά, μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί, κρατιστές-φιλελεύθεροι, μεταρρυθμιστές και μη, υπεύθυνοι-ουτοπιστές και συνδυασμοί τέτοιων ταξινομήσεων, όπως το πολυσυζητημένο - τουλάχιστον στο διαδίκτυο - καρτεσιανό σύστημα αξόνων στο οποίο οριζοντίως ορίζεται η τοποθέτηση στον άξονα δεξιάς-αριστεράς και καθέτως η τοποθέτηση σε έναν εξίσου θολό κατά τη γνώμη μου άξονα, εξουσιαστής-φιλελεύθερος (με την κλασσική έννοια του φιλελευθερισμού), όπως στο http://www.politicalcompass.org αλλά και σε μια ελληνική εκδοχή του που αποπειράται να τοποθετήσει και τα ελληνικά κόμματα στο σχήμα αυτό.
Εκτός από αυτά τα σχήματα που μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει - πάντα με μια δόση σκεπτικισμού - για να κατανοήσει το τί συμβαίνει, καλό θα ήταν να λάβει υπόψην του και δύο ακόμα στοιχεία. Το πρώτο αφορά όσους κατοίκους αυτής της χώρας στερούνται πολιτικών δικαιωμάτων και το δεύτερο έχει να κάνει με την ατζέντα της προεκλογικής περιόδου, μια ατζέντα που εδώ και πολλά χρόνια διαμορφώνεται αποκλειστικά από τα πλήρως ελεγχόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αυτή είναι η πρώτη προεκλογική περίοδος κατά την οποία αυτά τα δύο στοιχεία συνδυάζονται - για ευνόητους λόγους - και έτσι στην ατζέντα μπαίνει πρώτο-πρώτο το ζήτημα των λεγόμενων "λαθρομεταναστών". Στην πραγματικότητα, η διαχείριση ενός συνόλου ανθρώπων που στερούνται πολιτικά δικαιώματα και κάθε τρόπο παρέμβασης στα πολιτικά πράγματα. Καλούμαστε οι έχοντες δικαίωμα ψήφου να επιλέξουμε βάση του πώς πρέπει να αντιμετωπιστούν αυτοί οι άνθρωποι από το ελληνικό κράτος. Σαν να μιλάμε για την αντιμετώπιση ενός φυσικού φαινομένου όπως οι σεισμοί και οι πυρκαγιές. Όλο αυτό δείχνει και το νόημα ενός αιτήματος μέρους της αριστεράς για νομιμοποίηση όλων των κατοίκων αυτής της χώρας, όπως και το γιατί η κυριαρχία το απορρίπτει χωρίς δεύτερη σκέψη παρότι θα είχε και κάποιες πολύ ευνοϊκές γι αυτήν - κυρίως στον οικονομικό-λογιστικό τομέα - συνέπειες. Η τυχόν δυνατότητα αυτών των ανθρώπων να επιλέξουν - έστω και μέσω της ψήφου - τις κατευθύνσεις της μεταναστευτικής πολιτικής θα αφαιρούσε τη δυνατότητα στο κυρίαρχο σύστημα να χρησιμοποιήσει αυτό το ζήτημα τοποθετώντας το στην κορυφή της προεκλογικής ατζέντας, βγάζοντας έτσι από τη μέση μια σειρά θεμάτων προς συζήτηση που θα ήταν πολύ δυσάρεστα γι αυτήν.
Σε επόμενα αρθράκια μέχρι τις εκλογές θα επιχειρήσω να γράψω τις σκέψεις μου πάνω στα εξής:
Εκτός από αυτά τα σχήματα που μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει - πάντα με μια δόση σκεπτικισμού - για να κατανοήσει το τί συμβαίνει, καλό θα ήταν να λάβει υπόψην του και δύο ακόμα στοιχεία. Το πρώτο αφορά όσους κατοίκους αυτής της χώρας στερούνται πολιτικών δικαιωμάτων και το δεύτερο έχει να κάνει με την ατζέντα της προεκλογικής περιόδου, μια ατζέντα που εδώ και πολλά χρόνια διαμορφώνεται αποκλειστικά από τα πλήρως ελεγχόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αυτή είναι η πρώτη προεκλογική περίοδος κατά την οποία αυτά τα δύο στοιχεία συνδυάζονται - για ευνόητους λόγους - και έτσι στην ατζέντα μπαίνει πρώτο-πρώτο το ζήτημα των λεγόμενων "λαθρομεταναστών". Στην πραγματικότητα, η διαχείριση ενός συνόλου ανθρώπων που στερούνται πολιτικά δικαιώματα και κάθε τρόπο παρέμβασης στα πολιτικά πράγματα. Καλούμαστε οι έχοντες δικαίωμα ψήφου να επιλέξουμε βάση του πώς πρέπει να αντιμετωπιστούν αυτοί οι άνθρωποι από το ελληνικό κράτος. Σαν να μιλάμε για την αντιμετώπιση ενός φυσικού φαινομένου όπως οι σεισμοί και οι πυρκαγιές. Όλο αυτό δείχνει και το νόημα ενός αιτήματος μέρους της αριστεράς για νομιμοποίηση όλων των κατοίκων αυτής της χώρας, όπως και το γιατί η κυριαρχία το απορρίπτει χωρίς δεύτερη σκέψη παρότι θα είχε και κάποιες πολύ ευνοϊκές γι αυτήν - κυρίως στον οικονομικό-λογιστικό τομέα - συνέπειες. Η τυχόν δυνατότητα αυτών των ανθρώπων να επιλέξουν - έστω και μέσω της ψήφου - τις κατευθύνσεις της μεταναστευτικής πολιτικής θα αφαιρούσε τη δυνατότητα στο κυρίαρχο σύστημα να χρησιμοποιήσει αυτό το ζήτημα τοποθετώντας το στην κορυφή της προεκλογικής ατζέντας, βγάζοντας έτσι από τη μέση μια σειρά θεμάτων προς συζήτηση που θα ήταν πολύ δυσάρεστα γι αυτήν.
Σε επόμενα αρθράκια μέχρι τις εκλογές θα επιχειρήσω να γράψω τις σκέψεις μου πάνω στα εξής:
- Στατικά κόμματα εναντίον δυναμικών κομμάτων (συνεργασίες και διασπάσεις μετά την 6η Μαΐου)
- Χρυσή Αυγή - μια εκ του κοινοβουλίου νομιμοποίηση
- Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη χώρα - το φάντασμα της ακυβερνησίας
- Η οικονομική ζωή. Ρευστότητα, κατοικία, ατομικές επιχειρήσεις.
2 comments:
Ανυπομονώ για τα προσεχή αρθράκια. :) Παρ' ότι αναγνωρίζω την προσέγγιση στην αλήθεια που έχουν οι σχηματοποιήσεις οι οποίες αναφέρεις (υπάρχουν και στα ελληνικά αντίστοιχα όπως http://www.politicalmap.gr/), κυρίως γιατί έχω κάνει κάποια τεστ πολιτικού προσδιορισμού, όπως ονομάζονται, και χοντρικά έχουν προσεγγίσει τον ιδεολογικό μου αυτοπροσδιορισμό, κατά καμία έννοια όμως δεν λένε τίποτα για τον πολιτικό μου προσδιορισμό, ιδίως σε μια προεκλογική περίοδο. Γιατί τι λέει για παράδειγμα για την ενδεχόμενη εκλογική μου επιλογή, η κατάταξη που μου κάνει το λινκ το οποίο παραθέτεις το οποίο με κατατάσσει στο άκρο του τεταρτημορίου αριστεροί-φιλελευθεροι; Ή τι μπορεί να λέει αντιστοίχως η κατάταξη μου στους αναρχικούς αλλά κοντά στην αριστερά στο λινκ που εγώ παρέθεσα παραπάνω. Τίποτα.
Κατ' αρχάς, λοιπόν, συμφωνώ μαζί σου για τη δόση σκεπτικισμού που οφείλει να έχει κάποιος αν προσπαθεί να ερμηνεύσει την πολιτική πραγματικότητα μέσα από τέτοια σχήματα. Το να προσπαθεί κάποιος να συμπυκνώσει ολόκληρες επιστήμες ή θεωρίες σε σαράντα ή εκατό ερωτήσεις και να κάνει μια πολιτική τοποθέτηση μέσα σε ένα σχήμα, ενδέχεται να είναι άκρως αποπροσανατολιστικό. Αν κάποιος προσπαθεί να κατανοήσει τι συμβαίνει πολιτικά μέσα από σχηματοποιήσεις ή ομαδοποιήσεις στην καλύτερη περίπτωση ματαιοπονεί, στη χειρότερη είναι ο κλασικός απολίτικος φυγόπονος που περιμένει από ένα σχήμα να του δώσει απαντήσεις για τη ζωή του. Εν ολίγοις τα σχήματα είναι ανώφελα όταν υποκαθιστούν τη σκέψη. Αν κάποιος θέλει να διαβάσει για τα σύγχρονα ιδεολογικά ρεύματα και τη διαπλοκή μεταξύ τους ένα συμπαθητικό βιβλίο είναι του Will Kymlicka “ Η πολιτική φιλοσοφία της εποχής μας”. Ευχαριστώ.
Στο "καρτεσιανό" κομμάτι μόνο να χαμογελάσω μπορώ, όχι γιατί είναι ανευ σημασίας, αλλά γιατί διαχειρίζεται καινούρια ζητήματα και προβλήματα με παλιες μεθόδους.Οι όροι πια δεν ισχύουν , κατά την γνώμη μου. Αριστερά-δεξια, φιλευθερισμός-συντηρητισμός κ.λ.π. Ακόμη δεν έχουν τεθεί τα ερωτήματα, για να δοθούν απαντήσεις, πόσο μάλλον οι παλίες δεν μπορούν να υποκαταστήσουν αυτό που λείπει.
Συμφωνώ για τους λεγόμενους λαθρομενάστες. Δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται σαν φυσική καταστροφή. Δικαίωμα ψήφου και ανάπτυξη μιας μεταναστευτικής πολιτικής, που να περιλαμβάνει και την δυνατότητα της χώρας στο πόσους μπορεί να δεχτεί και να αναπτυχθούν όλες οι προυποθέσεις καλής και ανθρώπινης υποδοχης (δίνονται εκατομμύρια γι αυτον τον σκόπο από την ΕΕ), ώστε να ταξινομούνται και να αντιμετωπίζονται οι περιπτώσεις.
Post a Comment