Εύγλωττο το ερώτημα του κυρίου Παπαδόπουλου, τελικά αυτό αποτέλεσε το έναυσμα για να αρχίσω να γράφω αυτό το κείμενο. Ας αναφέρω απλά την πλήρη αδυναμία των διάφορων απίθανων τύπων που στέλνει ο ΣΥΡΙΖΑ στα πάνελ να το απαντήσουν. Στερούνται τόσο το τσαμπουκά όσο και την οξυδέρκεια να το κάνουν στις σημερινές τηλεοπτικές συνθήκες όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί. Ας βάλω λοιπόν τον εαυτό μου στο πάνελ αυτό και ας απαντήσω εγώ στον κύριο Παπαδόπουλο.
Στον Καμίνη έχουμε να προσάψουμε την υποκριτική και μονόπλευρη επίκληση της "νομιμότητας". Αυτή η "νομιμότητα" μετατρέπεται σε ιερό λάβαρο όταν καταστέλλει το εγχείρημα της Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης που μετέτρεψε έναν τόπο μέσα σε μια υποβαθμισμένη περιοχή που ελέγχουν λογιών λογιών μαφίες σε έναν ζωντανό χώρο δημιουργίας. Πρώτο κριτήριο είναι η "νομιμότητα" όταν ο Δήμος προσφέρει απλόχερα τις πολιτικές του πλάτες στις δυνάμεις καταστολής για να καταστείλουν έναν από τους πιο ιστορικούς και ζωντανούς χώρους του κέντρου της Αθήνας, τη Βίλα Αμαλίας που είχε αντέξει όλους τους δημάρχους της δεξιάς, προσφέροντας έτσι την ευρύτερη περιοχή πεσκέσι στο πιάτο της Χρυσής Αυγής και τα τάγματα εφόδου της αφού εξουδετέρωσε τους μόνους αντιπάλους τους στο δρόμο. Η ίδια "νομιμότητα" όμως εξαφανίζεται ως ιδέα όταν μιλάμε για την αποκλεισμένη από τους φασίστες παιδική χαρά του Αγίου Παντελεήμονα. Η ίδια "νομιμότητα" καταστρατηγείται όταν ο Δήμος αρνείται να αρδεύσει τα ίδια του τα πάρκα επειδή η κοινωνία των Πατησίων εμποδίζει την εκμετάλλευσή τους από τις φίλιες εταιρείες Real Estate.
Έχουμε να προσάψουμε στον κύριο Καμίνη το ότι έστειλε τα ΜΑΤ για να αντιμετωπίσουν μια χούφτα αστέγων που αναζήτησαν στέγη σε Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων που τελούσε σε αχρηστία. Έχουμε να του προσάψουμε το ότι ξήλωσε τα παγκάκια στην πλατεία Κλαυθμώνος για να μην κοιμούνται σε αυτά οι άστεγοι. Έχουμε να προσάψουμε στον κύριο Καμίνη το ότι έχει προχωρήσει σε στοχευμένες αναπλάσεις εκεί όπου οι ιδιοκτησίες τριγύρω ανήκουν σε εταιρείες Real Estate ενώ αρνείται να πράξει το ίδιο όπου υπάρχει μικροϊδιοκτησία πολιτών. Έχουμε να προσάψουμε στον κύριο Καμίνη την στρατιωτικοποίηση της Δημοτικής Αστυνομίας στο όνομα της καταπολέμησης του "παρεμπορίου" ταυτίζοντας το λόγο του με αυτόν της αντιδραστικής δεξιάς που θέλει να κόψει κάθε δυνατότητα στους μετανάστες της πόλης μας να βγάλουν ένα έστω πενιχρό μεροκάματο πουλώντας προϊόντα σε αυτοσχέδιους πάγκους, σπρωχνοντάς τους έτσι στην παραβατικότητα. Η στρατιωτικοποιημένη αυτή Δημοτική Αστυνομία έβαψε τα χέρια της με αίμα όταν οδήγησε στο θάνατο μετανάστη από τη Σενεγάλη στις γραμμές του τρένου στο Μοναστηράκι.
Αλλά κυρίως στον κύριο Καμίνη έχουμε να προσάψουμε την ανάδειξη της λογιστικής αντίληψης των πραγμάτων στον μεγαλύτερο Δήμο της Αθήνας. Την ιδεολογικοποίηση του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού του Δήμου Αθηνών. Στο όνομα της οικονομικής τακτοποίησης ο κύριος Καμίνης έγινε το πιο πειθήνιο όργανο της λογικής της λιτότητας. Αυτό πολλοί μπορεί να το θεωρούν προτέρημά του παρασυρόμενοι από ιστορίες διαφθοράς που αφθονούν στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Όμως αυτή η ιδέα, αυτή η πολιτική θέση, αποτελεί το μεγαλύτερο χτύπημα κατά της ιδέας του κοινωνικού κράτους στην πραγματικότητα. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι αυτός που θέλει οι επιμέρους δημόσιοι οργανισμοί να έχουν ισοσκελισμένα έσοδα-έξοδα πάση θυσία άσχετα με το γεγονός πως από αυτό πλήττονται οι φτωχοί. Οι θιασώτες του κοινωνικού κράτους από την άλλη θέλουν το κράτος να χρηματοδοτεί έξτρα τους οργανισμούς αυτούς για να μπορούν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν ανάγκη. Γι αυτό πληρώνουμε φόρους άλλωστε στο κεντρικό κράτος. Και φόρους πληρώνουν - ή μάλλον πρέπει να πληρώνουν - αυτοί με τα μεγαλύτερα εισοδήματα. Ο ισοσκελισμός λοιπόν αυτός των προϋπολογισμών δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά μεταφορά κεφαλαίου από τους φτωχούς στους πλούσιους.
Εντύπωση θα κάνει σε πολλούς που δεν κατοικούν στην Αθήνα το ότι έχουμε να προσάψουμε στον κύριο Καμίνη και την κατηγορία του βλαχοδήμαρχου. Τον τελευταίο μήνα πριν τις εκλογές είδαμε να ασφαλτοστρώνονται κεντρικοί δρόμοι, να εμφανίζονται ξαφνικά κάδοι ανακύκλωσης, να καθαρίζονται τακτικότατα οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια από συνεργία του δήμου και όλα αυτά τα παραδοσιακά που γίνονται πάντα τον τελευταίο μήνα πριν από τις εκλογές. Αυτά απέχουν πολύ από το αριστοτεχνικά στημένο προφίλ του.
Έχουμε να προσάψουμε στον κύριο Καμίνη το ότι είδε με μεγάλη συμπάθεια τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης για μετανάστες γιατί θεώρησε ότι έτσι καθαρίζει η πόλη του. Αυτό δεν τον κάνει ούτε αριστερό, ούτε δημοκράτη.
Οι λάμπες έξω από το σπίτι μου τρεμοπαίζουν εδώ και 2 χρόνια περίπου, η πόλη μυρίζει κάτουρο από τα Πατήσια μέχρι το Θησείο, το πάρκινγκ παραμένει ένας γολγοθάς για όσους οδηγούν και η πεζή μετακίνηση ένας γολγοθάς για εμάς τους υπόλοιπους, τυφλοί και ΑΜΕΑ είναι αδύνατον να πάνε οπουδήποτε, το πεδίον του Άρεως παραμένει καταπατημένο από τον κύριο Κυριακού. Οπότε ας αντιστρέψουμε το ερώτημα: "Εκτός από την περιβόητη και πολυδιαφημισμένη οικονομική τακτοποίηση - που μένει να αποδειχτεί και στο μέλλον αν ισχύει όντως - και το κυνήγι πέντε-δέκα φουκαριάρηδων που προσπαθούν να ζήσουν πουλώντας δυο τσάντες και δυο κολόνιες, ο κύριος Καμίνης, κύριε Παπαδόπουλε, τί ακριβώς καλό έχει κάνει και σας αρέσει τόσο?"
Ο κύριος Καμίνης - αντίθετα από αυτό που θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε τα ΜΜΕ και οι πολιτικές δυνάμεις που τον υποστηρίζουν - δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο. Ήταν ένας δήμαρχος σαν όλους τους άλλους. Απλά η θητεία του συνέπεσε με μια πολύ κακή περίοδο της νεοελληνικής ιστορίας και γι αυτό μας φάνηκε εμάς λίγο χειρότερος από τους προηγούμενους. Τώρα που έχει απέναντι του έναν αξιοπρεπή άνθρωπο με έναν εξαιρετικό ψηφοδέλτιο μπορούμε να προτάξουμε με ήσυχη τη συνείδησή μας την καταψήφισή του.
0 comments:
Post a Comment