Το ομολογώ! - είμαι λίγο βιτσιόζος με αυτά τα σκηνικά. Έτσι το τελευταίο τριήμερο το παρακολούθησα εντατικά και μάλιστα επιστράτευσα και την τηλεόραση που είχε να ανοίξει από τον τελικό του Champions League. Η Τετάρτη ξημέρωσε με τον φράχτη στη Βουλή και το όλο πανηγύρι με τις λιμουζίνες που προσπαθούσαν να μεταφέρουν τους βουλευτές μέσα από τα μπλόκα των διαδηλωτών. Ακολούθησε το μεσημεριανό μπάχαλο και η αποτυχία της αστυνομίας να διαλύσει την υπόθεση "Σύνταγμα" παρά τις φιλότιμες προσπάθειές της. Αποδείχθηκε αυτό που οι παλαιότεροι γνώριζαν από την αρχή: Το αν οι διαμαρτυρίες είναι ειρηνικές ή όχι δεν εξαρτάται από αυτούς που διαμαρτύρονται αλλά από τους μπάτσους. Ένα πρώτο μάθημα για όσους συμμετέχουν για πρώτη φορά στη ζωή τους σε μαζικές διαδηλώσεις με αφορμή το κίνημα των "αγανακτισμένων". Από την άλλη οφείλουμε να παραδεχτούμε πως ο κόσμος αυτός επέδειξε καλά αντανακλαστικά και συνεχίζει τις εκδηλώσεις του παρά τις αντιξοότητες. Δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί το ίδιο για τα αντανακλαστικά της άλλης πλευράς, τόσο αυτά των τηλεοπτικών καναλιών όσο και αυτά των κομματικών ηγεσιών.
Έγινε το αδιανόητο. Ο πρωθυπουργός της χώρας παραιτήθηκε τηλεφωνικά, προτείνοντας ταυτοχρόνως στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης κυβέρνηση συνεργασίας. Και ήταν τέτοια η λαχτάρα στα τηλεοπτικά πάνελ, που παρουσιάστηκε σαν τελειωμένη υπόθεση. Ο Πρετεντέρης και ο Τσίμας είχαν να χαρούν τόσο από το Αγιαξ-Παναθηναϊκός 0-1 με γκολ του Βαζέχα. Η Τρέμη φαινόταν 10 χρόνια νεότερη χωρίς να έχει κάνει Μπότοξ. Σαν να βλέπω μπροστά μου τους διάφορους Μπόμπολες και Αλαφούζους να βάζουν από ένα Dimple στα γραφεία και τα σαλόνια τους. Γιατί είναι προφανές πως αυτό το σενάριο είναι ο διακαής τους πόθος. Το να ξεφύγουμε από όλο αυτό το κλίμα κοινωνικού αναβρασμού με αυτό τον τρόπο τους έκανε να αναφωνήσουν "Φθηνά τη γλιτώνουμε". Γιατί τόσο πριν όσο και μετά το ναυάγιο αυτής της συμφωνίας, όλο και πιο συχνά, σκέφτονται πως ίσως και να μην τη γλιτώσουν τόσο φθηνά. Όμως είχαν ξεχάσει τη βασιλομήτωρ Μαργαρίτα και τον Πρίγκηπα Νικόλαο. Και όσο αργούσε το διάγγελμα, όσο έφταναν στα iPhone τους διαρροές που φανέρωναν το τί πρόκειται να ακολουθήσει, τόσο χάλαγε η διάθεσή τους και βάρυνε το κλίμα. Η εικόνα δε του πάνελ του MEGA μετά από αυτό το συγκλονιστικό διάγγελμα του Global Thinker του 79ου, άξιζε όσο 1000 λέξεις - βουβός θρήνος! Ήταν μία από τις πιο διασκεδαστικές στιγμές του τριήμερου υπερθεάματος. Και ασχέτως της φοβερής Πασοκικής ντρίμπλας που είδαμε τις δύο επόμενες μέρες, ο χειρισμός που έγινε μπορεί να στοιχίσει στον Παπανδρέου το πολιτικό του μέλλον.
Την επόμενη μέρα υποτίθεται πως θα γινόταν ο ανασχηματισμός. Το ΠΑΣΟΚ μας έχει συνηθίσει σε καθυστερήσεις - η περίφημη "ώρα ΠΑΣΟΚ" - αλλά αυτή τη φορά έφυγε μία ολόκληρη μέρα στη διάρκεια της οποίας όλα έδειχναν πως η κυβέρνηση θα πέσει και πως θα έχουμε εκλογές μέσα στον Ιούλιο. Παραιτήσεις βουλευτών, συλλογή υπογραφών για σύγκλιση Κοινοβουλευτικής Ομάδας και φήμες πως θα τεθεί θέμα ηγεσίας. Κανείς δεν αμφιβάλλει πως αν κάτι αντίστοιχο γινόταν σε κυβέρνηση ΝΔ, θα είχαν καταρρεύσει. Πιθανώς και σε οποιαδήποτε κυβέρνηση κράτους της Δυτικής Ευρώπης. Το ΠΑΣΟΚ είναι όμως ΠΑΣΟΚ. Και έτσι όλοι αυτοί που φώναζαν τις τελευταίες ημέρες, "οι 16", οι του "κλίματος τάδε" και του "κλίματος δείνα", μπροστά στην υπόσχεση ενός κομματικού ανασχηματισμού και προσκολλημένοι στην ιδέα της εξουσίας, ακόμα κι αν αυτή δεν τους δίνει τίποτα πέραν της θέσης του αιώνιου χειροκροτητή, έδωσαν τεχνητή αναπνοή σε αυτήν την κυβέρνηση. Κάποιοι βέβαια κατάφεραν να αναρριχηθούν και έσπευσαν ακόμα και να εξαφανίσουν επικριτικά κείμενα από τις ιστοσελίδες τους. Η στάση που κράτησε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ αποτελεί την καλύτερη ένδειξη για το τραγικό επίπεδο του πολιτικού προσωπικού της χώρας.
Όσο για τον κωμικοτραγικό ανασχηματισμό της κυβέρνησης ας επικεντρωθούμε στο ότι από σήμερα πραγματικός πρωθυπουργός της χώρας είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Πού να το φανταζόταν αυτό όταν το φθινόπωρο του 2007 "δήλωνε παρών" στο Ζάππειο! Ακούσαμε και τις προγραμματικές του δηλώσεις στο δελτίο του MEGA σε μορφή "συζήτησης" με αυτούς που θα τον βοηθήσουν στη διακυβέρνηση της χώρας - την Τρέμη, τον Τσίμα και τον Πρετεντέρη. Όποια και αν είναι η άποψη του καθενός για τους "αγανακτισμένους" στο Σύνταγμα, τυχόν ξεφούσκωμα των κινητοποιήσεών τους μετά τις τελευταίες εξελίξεις θα αποτελεί τεράστια ήττα - ευτυχώς φαίνεται πως αυτό δε θα συμβεί τόσο εύκολα. Θεωρώ πως οι όποιες υγιείς κοινωνικές δυνάμεις πρέπει μέσα στο επόμενο διάστημα να αρχίσουν μια διαδικασία αντικατάστασης του κράτους όπου αυτό αποσύρεται. Να λειτουργήσουν - με αυτοοργάνωση - τα σχολεία που κλείνει με τις συγχωνεύσεις το υπουργείο Παιδείας, να συνεχίσουν τα προγράμματα βοήθειας των ηλικιωμένων, να στηθεί ανταλλακτικό εμπόριο στις γειτονιές, να φύγει έτσι από την κυρίαρχη πολιτική ατζέντα το χρέος και το έλλειμμα. Να ετοιμαστεί η κοινωνία για να πολεμήσει με τις δυνάμεις της στα δύσκολα χρόνια που ακολουθούν - άσχετα με το τί θα συμβεί στην κεντρική πολιτική σκηνή. Ας αποδείξουμε πως είναι περιττοί! Να τους τελειώσουμε!
13 comments:
Δεν ξέρω αν "θα τους τελειώσουμε". Ολη αυτή η αποτυχία πάντως του ανεβάσματος του έργου "who is the boss" ήταν η ηττα-ελπιζω η τελευταια-αυτου του δικεφαλου τερατος. Ο υπερβαρος-πλον-πρωθυπουργος το μονο που ισως καταφερει απο δω και περα , ειναι να χασει μερικα κιλα.
...
Λοιπόν, με αφορμή τα τελευταία post και το ζήτημα του Συντάγματος να αναφέρψ μερικές παρατηρήσεις:
Το Σύνταγμα δεν είναι κίνημα. Ένας τέτοιος χαρακτηρισμός είναι τουλάχιστον υπερβολικός. Μάλλον άτοπος θα έλεγα. Υπάρχουν θετικά στοιχεία σαφώς. Το γεγονός ότι ένα κομμάτι της κοινωνίας αποφάσισε να κινητοποιηθεί στοιχειωδώς, να κατέβει στο δρόμο, να μιλήσει, να επικοινωνήσει και να αμφισβητήσει. Τώρα, πόσο βαθειά θα αμφισβητήσει και τι από όλα τελικά, θα δείξει...
Ωστόσο υπάρχουν και κάποια άλλα θέματα πιυ σε ένε βαθμό νομίζω είναι γνωστά στο συγγραφέα, ωστόσο θα τα αναφέρω όσο πιο σύντομα γίνεται, γιατί νομίζω πρέπει να αναφερθούν...
Το λεγόμενο ¨πάνω μέρος¨της πλατείας που σε γενικές γραμμές εκκινεί από μια πατριωτική σκοπιά, και γενικά γαλανόλευκες, εθνικοί ύμνοι και αναμεσά τους και διάφορα καλόπαιδα που είναι για κλωτσιές (και έλβαν μερικές στις 15 Ιούνη) είναι σε μια συντηρητική - αντιδραστική κατεύθυνση και δεν έχει να πει τίποτα.
Το "κάτω μέρος" έχει ένα ενδιαφέρον από κάθε άποψη... Γίνονται ανοιχτές συνελεύσεις και συζητήσεις, προτάσεις, ψηφίσματα κτλ. Ας δούμε όμως λίγο τα χαρακτηριστικά του. Η αντικομματική λογική που κυριαρχεί δεν λέει κάτι από μόνη της. Εξαρτάται κάθε φορά με ποια αφετηρία εκφράζεται. Αν έχει διαλέξει κάποιος έναν άλλον τρόπο να αγωνίζεται, οριζόντιο, αυτοοργανωμένο κτλ καλώς. Αλλιώς τείνει προς την αντι- πολιτική και την αποπολιτικοποίηση. Τη στιγμή μάλιστα που τα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε είναι εξόχως πολιτικά (ζητήματα οργάνωσης της κοινωνίας και εξουσίας) και μάλιστα με όρους ζωής ή θανάτου για την κοινωνία. Ούτε μπορούμε να βάζουμε τα κόμματα γενικώς στο ίδιο τσουβάλι όλα. Άλλο το ΠΑΣΟΚ άλλο το ΚΚΕ μ-λ για παράδειγμα.
Επίσης, ο αγώνας δεν ξεκίνησε όταν οι πρώτοι "αγανακτισμένοι" πήγαν στο Σύνταγμα! Υπήρχε πολύ πιο πριν. Λίγες μέρες αφότου ξεκίνησε η ιστορία με το Σύνταγμα για παράδειγμα έγινε μια απεργιακή διαδήλωση, που χτυπήθηκε άγρια από την αστυνομία, και ένας διαδηλωτής κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του.
Είναι γενικά σε μια σωστή κατεύθυνση να εξοικειώνονται οι άνθρωποι με τις συλλογικές διαδικασίες. Οι καιροί όμως απαιτούν, επιτρέπουν και επιβάλλουν και βαθειές ρήξεις. Προσωπικές και συλλογικές. Που συνοψίζεται στην χιλιοειπωμένη αλλά πάντα επίκαιρη: Ταξική Συνείδηση.
Καλώς ή κακώς, το Σύνταγμα προμοταρίστηκε από τα ΜΜΕ, όταν ανακοινώνονταν οι συγκεντρώσεις και χαρακτηρίζονταν "μεγαλειώδης" και πάνω από όλα "ειρηνικές". Ευελπιστόντας ίσως το σύστημα πως μια τέτοιου είδους διαμαρτυρία θα εκτόνωνε την κοινωνική οργή ή ασφυξία και σιγά σθγά θα ξεφούσκωνε.
Με άλλα λόγια, στο μαραθώνιο που θα χρειαστεί να τρέξουμε ως κοινωνία που θέλει να απαλλαγεί από το ζυγό, το Σύνταγμα βρίσκεται στο στάδιο του... μπουσουλήματος. Και έτσια πρέπει να το βλέπουμε. Με όλα τα θετικά που εγκυμονεί και τα αρνητικά ταυτόχρονα.
Ελπίζω να μην κούρασα και να μη βάρυνα πολύ τι κλίμα. η κριτική γίνεται πάντα από μια αγωνιστική σκοπιά χωρίς διάθεση απαξίωσης ούτε υπερτονισμού των θετικών στοιχείων. Και κάτι τελευταίο: Η τελευταία παράγραφος του post, νομίζω αναφέρεται στο πραγματικό διακύβευμα της εποχής. Στις διαδικασίες δηλαδή της κοινωνικής χειραφέτησης. Στα εγχειρήματα και τις προσπάθειες για την αδιαμεσολάβητη, από το κράτος και τον καπιταλισμό, οργάνωση της κοινωνικής ζωής και των αγαθών. Κι αυτά τα εγχειρήματα πρέπει να στηρίξουμε όπου υπάρχουν και να ενθαρρύνουμε τη δημιουργία τους όπου δεν υπάρχουν ακόμα. Προς μια κατάσταση που σε πρώτη φάση θα μοιάζει με αυτό που λέγεται "δυαδική εξουσία".
Με το βλέμμα προς την ελευθερία....
Panther.
Παρεμπιπτόντως, αν και καθυστερημένα, να σας πω πως στον τελικό και γω με τη Μάντσεστερ ήμουν, επειδή δεν μου αρέσουν οι υπερομάδες τύπου Μπάρτσα και επιεδή ο πατέρας μου από μικρός μου έλεγε ότι πάντα είμαστε με τον αδύνατο και τα αουτσάιντερ...
Στο νησί όμως είμαστε Leeds!!
ΥΓ: Η κρίση κοντεύει να μας κόψει και το σκάκι... Φέτος δε βλέπω να πηγαίνω πουθενά να παίξω το καλοκαιράκι και μελαγχολώ...
Καλημερα, μολις το ειδα το κειμενο, ασχολουμαι μ' αλλα πραγματα αυτον τον καιρο και εχω χασει τις καθημερινες μου συνηθειες.
Πολυ αισιοδοξο σε βρισκω σχετικα με την διασταση πολιτικης ηγεσιας/λαου.
Αν δεις τις χθεσινες (21/6) δημοσκοπησεις των Alco και GPO στο
http://www.3comma14.gr/pi/ θα διαπιστωσεις οτι, ακομα και τωρα, ο κοσμος εχει θετικη γνωμη για την τοποθετση του Βενιζελου στην θεση του υπουργου Οικονομικων, ενα μεγαλο, αλλα μειοψηφικο, ποσοστο πιστευει πως η οκονομικη πολιτικη μπορει ν' αλλαξει, με την εγκρση της τροϊκας, ενω η πλειοψηφια υποστηριζει μια κυβερνηση συεργασιας αναμεσα στα 2 μεγαλα κομματα του αστισμου.
Απο την παρωδια της 15/6 ο ΓΑΠ φαινεται να βγαινει κερδισμενος σε σχεση με τον Σαμαρα, αφου αυτος εκανε την προταση για συνεργασια, και το πιο ενδιαφερον ισως, αναμεσα σ' οσους δηλωνουν τηλεφωνικα "Αγανακτισμενοι" ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πιανουν 31% ενω ενα αλλο 27% βγαινει εξω απο το σκηνικο των κομματων.
Σχετικα με την ταυτοτητα του ΠΑΣΟΚ, νομιζω πολυ σημαντικο ειναι το κειμενο του http://radicaldesire.blogspot.com/2011/06/was-ist.html που δειχνει τον βαθμο διεισδυσης του πολιτικου τεκνου του Ανδρεα στην νεοελληνικη κοινωνια. Μπορει να μην συμφωνω με τον Αντωνη στον βαθμο της εντασης της κριτικης του στις Πλατειες, αλλα κανενας δεν μπορει ν' αγνοησει αυτα που λεει, αν διαθετει ενα ελαχιστο πολιτικο αισθητηριο.
Πολυ θα ηθελα να ειχα μια βιωματικη εικονα για το τι γινεται στο Συνταγμα, οσα και να διαβασεις η προσωπικη εμπειρια δεν αντικαθισταται, ωστοσο αυτο που μπορω να πω ειναι πως εδω δεν κουνιεται φυλλο, εχει αρχισει η καλοκαιρινη περιοδος με τους ημερησιους τουριστες, και ο κοσμος τρεχει πισω απο τις δουλειες. Μαλιστα μας ηρθαν και οι πρωτοι "Αγανακτισμενοι" για να εξασφαλισουν καλες καβαντζες στην παραλια..
Μην υποτιμας τους πολιτικους, ειναι επαγγελματιες σ' αυτο που κανουν, και παιζουν χωρις συναισθημα.
Ασχετο: Διαβαζα προσφατα σε συνεντευξη κορυφαιου σκακιστη (δεν ειμαι σιγουρος για το ονομα) πως αναμεσα σ' αυτα που ξεχωριζουν τους πραγματικα κορυφαιους απο τους υπολοιπους, ειναι η ικανοτητα να βαζεις στην ακρη τα συναισθηματα που γεννησε η προηγουμενη παρτιδα, πριν αρχισει η επομενη.
Ευχαριστώ και τους δυο σας για τις παρεμβάσεις. Ο σύντροφος Panther είτε μας έβλεπε στον ύπνο του και τα έγραψε πρωί πρωί είτε ήταν ξενύχτης.
"Η επανάσταση θα γίνει ξημερώματα. Λίγο πριν κοιμηθούν οι αναρχικοί και μόλις έχουν ξυπνήσει οι εργάτες. Όσοι είναι και τα δύο ας τα να πάνε :)"
Τα υπόλοιπα δια ζώσης ;)
Ακούς εκεί Leeds!!
Εγώ βάζω τις ντομάτες φέτος....εσείς τι βάζετε?
Post a Comment